Na 20 jaar Alliance en 10 jaar Dames 1, afscheid nemen….
6-5-2014
Afgelopen zondag, 4 mei, hebben we onze laatste competitie wedstrijd gespeeld. En voor sommigen was dit ook de allerlaatste wedstrijd in Alliance dames 1. Het was mooi weer en iedereen had veel zin om dit laatste potje te winnen. Er was gezonde spanning aanwezig bij veel meiden en bij een aantal meiden een zeer dubbel gevoel. Dit laatste gevoel speelde ook bij mij een rol. Na 10 jaar dames 1 heb ik besloten te stoppen met fanatiek hockeyen en mij op andere dingen te gaan richten. Ik stond al lang achter deze keuze maar het is toch raar als je dan voor je laatste wedstrijd bij je oude vertrouwde clubbie aankomt.
Toch lukte het ons met elkaar de focus te leggen op de wedstrijd en niet op alles eromheen. We wilde dit echt winnen, ook omdat we al een aantal weken goed presteren (op vorige week na, de wedstrijd die we maar snel zijn vergeten), maar ook omdat we tegen ons oud teamgenootje Cath moesten spelen. Het was voor Myra een belangrijke wedstrijd omdat de uitslag zou bepalen of zij wel of niet zouden degraderen. Al met al een beladen wedstrijd. Ondanks goed spel van onze kant, viel het doelpunt voor Myra…. En nog wel door een oud Alliancer, Sophie Aerts. Ondanks het tegen goal bleven we vechten en er voor gaan. Maar Myra stond veel met z’n alleen in hun 23-meter gebied waardoor onze mooie opbouw niet veel verder dan de cirkelrand kwam. We hebben niet meer weten de scoren, ondanks dat we ook nog zonder keeper, met een speelster meer en extra spitsen hebben gespeeld. Het mocht niet baten… Wel heel jammer om het seizoen met verlies af te sluiten en door de omstandigheden ook geen publiekswissel te kunnen krijgen. Maar ik heb ook genoten van het samenspel binnen ons team en de vechtlust die er was. Het was niet onze mooiste/beste wedstrijd maar wel een wedstrijd waarin we samen hebben gevochten voor wat we waard waren.
Na deze wedstrijd kwam er een einde aan mijn hockeycarrière
in dames 1 en mijn hockeyleven op Alliance. Ik kijk terug op fantastische jaren
op deze club. Onbezorgd in de jeugdspelen, genieten van toernooien, het
coachen/trainen van teams, het begeleiden van de summercamps, ballenmeisje
zijn, als jong meisje op de bank bij dames 1, veel leren van grote speelsters
zoals Kim van ’t Hoff, Esther Zillig en Kim Cornelissen, uiteindelijk zelf het
"oudje” van dames 1 worden en ook afsluiten met twee jaar aanvoerdersschap. Ik
wil iedereen bedanken die voor mijn hockeyontwikkeling maar ook mijn
persoonlijke ontwikkeling in de hockeywereld heeft gezorgd. In het bijzonder
mijn ouders en mijn lieve verloofde Mattijs, die mijn trouwste fan zijn
geweest. Ook mijn schoonouders die vaak kwamen kijken en al mijn lieve vrienden
en familie die het maar bleven slikken dat ik vaak moest afzeggen voor hockey.
Daarnaast ook mijn lieve teamgenootjes die voor mij klaar stonden en mij
begrepen als ik andere "zaken” aan mijn hoofd had, ondanks dat zij in een
totaal andere levensfase zitten. Ook mijn coaches en in het bijzonder Andre die
mij weer heeft laten zien dat je veel beter kan worden als je maar wilt en die
mij weer heeft laten genieten van het hockeyspel. En natuurlijk alle andere
trouwe Alliance supporters die altijd langs de lijn mij hebben aangemoedigd. Ik
heb genoten van elk moment maar het is goed zo voor mij. Het is tijd voor
andere mooie dingen, zoals ons huwelijk in augustus. Maar ik zal het hockey en
Alliance zeker gaan missen!
Aimee Drontmann
Reacties
Er zijn nog geen reacties, plaats uw reactie hieronder
