Tijdens de tweede wedstrijd in de degradatiepoule hadden we het zoals verwacht niet gemakkelijk! Onze tegenstander was Voordaan uit Groenekan. Tegen deze ploeg hebben we twee jaar geleden ook gespeeld en dat was voor een aantal van ons een echt trauma: 7-1 verloren, met vijf goals uit een strafcorner. Dat was ook de allerlaatste wedstrijd voor onze topmanager Tami. Kortom: we hadden wat goed te maken tegen dit team.

 

Video-analyse
We begonnen de voorbereiding met het bekijken van een video om de tegenstander te analyseren: hoe is hun opbouw, hun verdediging en hoe verlopen hun strafcorners. De hele week hebben we hard en goed getraind. We hadden die drie punten van de wedstrijd tegen Alecto fraai op ons conto geschreven; niets stond ons meer in de weg om een mooie wedstrijd te spelen.

 

Toen we zondagochtend bij elkaar kwamen, was de sfeer net zo goed als anders, al heerste er hier en daar natuurlijk wat spanning. Maar dat was logisch. Tijdens de voorbespreking werden de basisopstelling en alle belangrijke punten nog eens herhaald. Nadat André ons met een leuk filmpje verrast had, was iedereen echt klaar voor de strijd. Zelfs degenen (waaronder ik) die niet mochten meedoen.

 

Het was een spannende wedstrijd, met kansen aan beide kanten. En wat voor kansen! Ik stond op de videotoren en begon af en toe te juichen omdat ik de bal bijna in het doel van de tegenstander zag verdwijnen. Helaas was het altijd ‘bijna'. Lang bleef de stand 0-0. Er waren diverse corners met goede reddingen van beide keepers. De wedstrijd kon heel lang beide kanten op!

 

De ruststand van 0-0 beloofde een spannende tweede helft. En ik moet zeggen, we hebben individueel heel hard gewerkt. Maar ja, hockey is een teamsport en dit keer lukte het ons niet om als team te doen wat we wilden. Voordaan kon in de tweede helft twee keer scoren (beide keren met de backhand, geloof ik). Jammer!

 

Een extra tegenvaller was nog dat onze topper Sylke vijf minuten voor het einde van de wedstrijd een stick tegen haar hand kreeg. Wat een enorme pech was dat. Later in de middag kregen we het nare bericht te horen dat ze een gebroken hand heeft en haar hand vier weken tot aan haar elleboog in het gips moet. Heel zuur. Hiermee is ons 'blessuregroepje' weer iets groter geworden: Liz, Marleen, Sylke en ik. (Nieuwe leden zijn NIET meer welkom!!!!)

 

Komende zondag moeten we naar Groningen waar we volgens de voorspellingen drie punten gaan pakken. In dit geval kan ik moeilijk zeggen: ''Kom ons aanmoedigen” omdat het toch wel een beetje te ver is. Maar jullie kunnen wél duimen. Graag zelfs!

O ja, en vergeet niet dat we aanstaande zaterdag vanaf 10.00 uur oliebollen bakken op Alliance. Dus als je tijd en zin hebt, kom dan lekker een bolletje halen en gezellig met ons kletsen.

 

Liefs, Petra