MHC Alliance
De Scheids : Goede voornemens
27-10-2016
Een wetenschappelijke lezing die ik deze week bijwoonde gaf
mij een nieuw inzicht welke ik graag met u wil delen. Volgens de wetenschapper
had recent onderzoek aan Harvard Medical School een interessant inkijkje
gegeven in onze mogelijkheden om ons gedrag te veranderen. Aangezien wij als
scheidsen een hele wedstrijd lang proberen om gedrag te veranderen leek me dit
ook voor u relevante informatie.
Het onderzoek zou hebben bestaan uit een grote groep volwassenen die een hartoperatie hadden ondergaan. De operatie was nodig geweest vanwege de levensstijl van de betrokkene: roken, overgewicht en alcoholmisbruik. Na de operatie had iedereen van de arts te horen gekregen dat de patiënt echt zijn levensstijl zou moeten aanpassen. Na zes maanden bleek dat deze opgave voor ongeveer 90% van de patiënten te hoog gegrepen was. Zij waren niet opgewassen tegen de dagelijkse verleidingen en waren teruggevallen in hun gedrag van vóór de operatie.
Onderzocht werd of deze teruggevallen groep nader kon worden verklaard uit demografische kenmerken. Waren zij jonger, ouder, rijker, armer, beter opgeleid of juist minder goed opgeleid dan de 10% bij wie het advies wel succesvol was geweest? Niets van dat alles. Er was geen onderscheid te maken op basis van welke demografische gegevens dan ook.
De onderzoekers richten daarna hun blik op de boodschap die de artsen hadden gebracht. Wat hadden zij verteld aan de patiënten? Er werd een patroon zichtbaar. De 90% bleek opvallend vaak gecorreleerd aan artsen die de patiënt hadden ‘gedreigd’ met een vroege dood. Als u uw gedrag niet aanpast gaat u binnen een paar jaar dood! Het had niet gewerkt. Opvallend was dat de 10% groep grotendeels een heel ander beeld voorgeschoteld gekregen hadden: Stelt u zich voor, als u uw gedrag aanpast, kunt u uw kleinkinderen zien opgroeien! En dan kunt u zonder extra zuurstof lopen naar de hoek van de straat! En heeft u een veel betere kwaliteit van leven! Dat sloeg wél aan. Een grote meerderheid van die groep was hierna in staat geweest om zijn gedrag te veranderen.
De onderzoekers concludeerden dat het schetsen van een positief toekomstbeeld beter werkt dan een dreigement. Voelt u hem al? Het duurde niet lang of ik zat te fantaseren over de zinnen die ik voortaan als scheids zou gaan uitspreken. Zoals ik vorige keer al schreef: het verbaal managen van de wedstrijd wordt steeds belangrijker en stelt ons in staat om minder kaarten te trekken. Uit sommige reacties bleek dat veranderen ook voor ons als scheidsen niet gemakkelijk is, maar ik ga toch proberen om een wenkend toekomstperspectief te schetsen. Misschien dat we dan allemaal een beetje ons gedrag kunnen veranderen.
Tot nu toe zei ik wel eens: Oppassen hoor! De volgende keer trek ik een kaart! Of: dit was de laatste keer; dit wil ik niet meer zien! Dat wordt dus voortaan: Zou de wedstrijd niet veel leuker zijn als we zonder sticktackles spelen? Of: Stel je voor: wat zullen je ouders trots op je zijn als je je mond houdt! En door rustig te blijven vergroot je de kans dat je de wedstrijd zonder blessures kunt uitspelen! En: misschien is het beter om je mond te houden tegen de scheidsrechter. De kans dat je dan een wedstrijd wint neemt namelijk aanzienlijk toe. En daar was het je toch vooral om te doen?
Een beetje experimenteren kan geen kwaad. Ik begin er dit weekend mee. Deelt u aub ook uw eigen ervaringen?
Reacties
Ger van der Velden
27-10-2016 @ 23:52:52 |hmmm hele andere invalshoek en inderdaad misschien wel een "opening" tot....niet alleen geralateerd tot het fluiten maar ook breder te trekken naar het coachen. Wederom mooi verhaal en stof tot nadenken....dat zeker. Dank
