Dat dacht Dick Nugteren, toen hij aantrad als de nieuwe manager van de Alliance Hockey Academy (AHA). Voor augustus 2010 werkte hij als technisch manager bij THC Hurley, AMHC Rood-Wit en HC Alphen. Hij weet hoe het voelt als de lat van presteren hoog ligt. Wat het is om te overleven in het Amsterdamse Bos met buren als Pinoké en Amsterdam. Dus de opdracht van het bestuur van Alliance was een kolfje naar zijn hand: trek de kwaliteit van de club naar een hoger plan.

Goede basis

Een mooie klus. Dick knikt enthousiast. ‘Alliance heeft professionele trainers en een prachtige accommodatie met één waterveld en twee semi-watervelden. De basis ligt er. De volgende stap is om daar meer uit halen: beter te gaan hockeyen. De dames hebben overgangsklasse gespeeld en zitten er nu weer tegenaan. En ik zie genoeg ambitie en talent in andere teams. Maar met zoveel leden is het best lastig om die verbeterslag te maken. We hebben nu een jaarlijkse inzet van meer dan 10.000 uur training en ruim 60 trainers en dat is niet genoeg.’

Begeleiding

Nog meer trainingsuren? ‘Nee’, zegt Dick resoluut, ‘Ik wil niet het aantal uren training verhogen maar de kwaliteit daarvan. In de toekomst moet de trainer zich uitsluitend bezighouden met het oefenen van techniek en tactiek. Daarvoor heeft hij bij het trainen een extra kracht nodig: de assistent-trainer. Daarnaast wil ik tijdens de wedstrijd twee begeleiders voor elk team: een coach voor de inhoud en een manager voor de organisatie. Natuurlijk besef ik dat dit een ideaal plaatje is. Om dit te realiseren hebben we tijd nodig en de hulp van ouders of spelers van hogere jeugdteams.

Trainen van het hele lichaam

Behalve extra inzet in de begeleiding, wil ik ook anders gaan trainen. Je totale lichaam moet fysiek in orde zijn om optimaal te kunnen spelen. Daar moet je zo vroeg mogelijk mee beginnen want de grootste winst pak je bij kinderen van zes tot dertien jaar. Die kun je nog technieken aanleren omdat ze geen last hebben van ingesleten gewoontes.’

Leraar

Dick pakt een stuk papier en tekent daarop een hoofd, romp, benen en armen.

Eens een leraar, altijd een leraar. Hij grinnikt. ‘Is het zo duidelijk? Ik heb inderdaad Aardrijkskunde en Economie gegeven op het Spaarne lyceum (tegenwoordig Linneaus College Haarlem). Maar uiteindelijk koos ik voor hockey omdat ik liever iets overdraag aan mensen die met plezier komen naar de hockeyclub, dan dat ze verplicht moeten zitten in de schoolbank.’

Hoofd

Hij wijst naar het hoofd op het papier. ‘Hier zit dat plezier. En ook energie en zelfvertrouwen. Als dat niet goed zit, kun je nog zo goed technisch hockeyen maar dan wordt het niets. De trainer stimuleert dat door het geven van positieve feedback, verantwoordelijkheid en door je zelf situaties te laten oplossen. Neem bijvoorbeeld onderlinge wedstrijdjes waarin spelers intensief met elkaar spelen en vaak aan de bal zijn. Daar ontstaat de liefde voor de sport en worden bewegingen ingeslepen in een vrije situatie. Spelend leren spelen, zo wil ik trainen. Ik leerde mijn techniek en het toepassen daarvan op een grasveldje van twintig bij 30. Iedere dag na schooltijd met jongens uit de buurt.’ Met een grijns, ‘Toen de gemeente het veld niet meer wilde maaien, pakten we thuis de grasmaaier en deden het zelf.

Benen

We geven momenteel meer aandacht aan het voetenwerk. De benen in het plaatje dat ik net tekende. Je kunt wel handig zijn met de bal maar als je er met je voeten niet bij kunt komen, heeft het geen effect meer. Zeker nu hockey steeds sneller wordt door de watervelden. Daarom trainen we dat al bij de dierentuin: triplings tussen de sticks, slalommen langs pionnen. In het begin zonder stick. Dat vinden ze leuk en ze merken dat het uitdagend is.’

Armen

Zonder stick? Dick knikt, ‘Ja, een stick is een verlenging van de armen en in het begin heb je daar nog weinig gevoel mee. De jonge spelers merken dat ze sneller lopen zonder dan met. Daar ga je aan werken. Aandacht voor de armen: ofwel stick en bal. Maar ook oudere spelers moeten beter worden aan de bal. Dus meer balcontact tijdens de training.’

Romp

Resteert de romp. Wat heeft die met hockey te maken? Dick wijst naar zijn buik. ‘Hiermee bedoel ik core stability. Een mooi woord voor het trainen van buik-, rug- en bekkenspieren. Als dat niet klopt, vlieg je bij vol-tempo-hockey uit de bocht. Binnenkort starten we een clinic met een fysiotherapeut voor de trainers. Super interessant wat voor resultaten je daarmee kunt behalen.’

Column

Hij lacht. ‘Eigenlijk is alles aan hockey interessant. Ik zou er uren over kunnen vertellen: hoe krijg je de jongenslijn binnen Alliance groter, hoe ontwikkel je spelintelligentie, hoe stem je de activiteiten van de trainer en coach op elkaar af. Het is maar goed dat ik binnenkort start met een tweewekelijkse column op de site van Alliance. Ik heb behoefte om mijn visie te delen en feedback te krijgen.

Plezier

‘En toch...’ Dick leunt achterover en staart naar buiten. ‘Nu ik er zo over nadenk leiden al mijn ideeën tot hetzelfde einddoel: ervoor zorgen dat je in het weekend uitgerust in je hoofd en lichaam vol zelfvertrouwen het veld op komt en denkt we gaan die wedstrijd winnen want we hebben er alles aan gedaan. Dat wil ik bereiken met kwalitatief trainen. Let maar op: we blijven groot maar we gaan beter hockey spelen.’