De Scheids : Gorilla op het veld
6-6-2019
Jaren geleden zat ik in een collegezaal met andere studenten
en kregen we een filmpje te zien waarbij wij, als toeschouwers, een duidelijke
opdracht kregen. We moesten tellen hoe vaak de mensen die in het filmpje in een
kring stonden een voetbal naar elkaar overgooiden. Toen het filmpje was
afgelopen was ik klaar om het antwoord te geven: 17! De docent stelde ons
echter een heel andere vraag. Was ons nog iets opgevallen aan het filmpje?
Slechts enkelen staken hun vinger op. De meesten van ons hadden totaal gemist
dat er een gorilla door de groep mensen was gelopen.
Aan deze gorillafilm moet ik nog regelmatig terugdenken. Zo ook afgelopen zondag na het fluiten. Dit was de situatie: Ik had een vrije slag gegeven voor de aanval net buiten de 23 meter lijn. De aanvaller speelt de bal hard de cirkel in. Dat is natuurlijk toegestaan. Als scheidsrechter let je goed op je positionering, dus ik stond vlakbij de goal. Vlak voor mij staan zeker 10 spelers. De bal gaat met de snelheid van het licht. In mijn directe zichtlijn naar de bal bewegen zich vier spelers. Vier momenten dus dat de bal een fractie van een seconde uit mijn zicht is. Maar ook vier momenten die cruciaal zijn. Wie raakt de bal nog aan? Zit er een voet tussen? Een bolle kant? Een sticktackle? En bij al deze vragen moet je dan ook nog weten of het een aanvaller was of een verdediger.
De intense focus op de voetbal die ik had in het gorillafilmpje heb ik op dat moment ook op het veld. Alleen is deze situatie in twee seconden voorbij. Ik constateer dat de bal net voordat hij het goal inging nog de scheenbeschermer van een aanvaller schampte en keur de goal af. Terecht bleek later gelukkig.
Mijn intense focus op de bal en de mentale correcties die ik elke keer moet plegen nadat ik de bal een fractie van een seconde uit het oog verlies, zorgen er voor dat ik geen idee meer heb van wat zich verder in de cirkel afspeelt. Tunnelvisie. Je ziet wat je wilt zien en wat zich in die ‘koker’ waarin de bal zich bevindt kúnt zien. Ik merk niet of er elders wordt afgehouden, een sticktackle is, een duw wordt gegeven of wordt gescholden. Hoe meer je je als scheidsrechter moet focussen op de bal, hoe groter de kans dat je andere grote dingen mist. Bijna elke wedstrijd wordt mij wel gevraagd door spelers of ik die duw echt niet zag. Of ik niet zag dat er indirect werd afgehouden? Ik stond er toch met mijn neus bovenop?
Vergelijk dit eens met het voetbal. Met de voet kun je geen technische fouten maken zoals wij met de stick. En de bal is een stuk groter waardoor die beter in het zicht blijft. Een voetbalscheidsrechter hoeft zich daarom minder te focussen op de vierkante centimeter dan wij. Zijn tunnel blijft groter en hij behoudt daarom meer zicht op de omgeving.
In- en uitfocussenis een cruciaal onderdeel van het zijn van scheidsrechter. En als je de collega met wie je fluit écht wilt helpen dan focus jij uit als hij infocust. En andersom. Met oortjes erbij moet het toch mogelijk zijn om samen de meeste gorilla’s op het veld te zien?
Reacties
Er zijn nog geen reacties, plaats uw reactie hieronder
