De Scheids : Neuzen
10-3-2018
Op Alliance is de veldhockeybriefing gehouden en daarom
wijzen de neuzen van alle bondsscheidsrechters sinds gisteravond weer dezelfde
kant op. Voor mij voelt zo’n briefing steeds meer alsof naast het rechtzetten
van je neus ook een verstandskies worden getrokken. Ik licht het toe.
Vooruitgang ten opzichte van vroegere briefings is dat er tegenwoordig gebruik gemaakt wordt van beeldmateriaal. Aan de hand van een stuk of zeven tv opnamen worden de circa honderd aanwezigen spelsituaties voorgeschoteld. Had u mij vroeger gevraagd of ik deze ontwikkeling in de instructie zou toejuichen dan had ik dat zeker bevestigend beantwoord. Maar inmiddels ben ik daar niet meer zo zeker van. Dat komt omdat we de verkeerde conclusies verbinden aan die beelden.
Hoe duidelijk de beelden ook zijn, ze geven vaak geen inzicht in de intentie van degene die een overtreding maakt. Het onderscheid tussen klunzigheid of intentie is vaak nauwelijks te maken als je naar beelden van slechts enkele seconden kijkt. Zelfs niet als je ze tien keer kunt bekijken. Daarvoor is namelijk de context van de wedstrijd onontbeerlijk: wat is de stand? Wat voor overtredingen heeft betrokkene eerder gemaakt? Hoe hoog is de emotionele spanning in de wedstrijd? Wat staat er op het spel? Wat is het algehele gedrag van de spelers? En die krijg je in het filmpje niet te zien. En daardoor trekken we verkeerde, namelijk veel te algemene, conclusies. En leggen die dwingend op alsof de context er verder niet meer toe doet.
Situatie 1 uit een internationale wedstrijd: Een linksachter verovert de bal en loopt ermee langs de zijlijn naar voren. Een aanvaller achtervolgt hem en raakt met zijn stick de benen van de verdediger waardoor deze valt. Opzet? Mwaah. Denk het niet. Onhandig wel. Wat deed de internationale scheidsrechter? Vrije slag, hij maant tot rust, geeft geen kaart. Wat is sinds gisteren echter onze instructie? Gele kaart met 5 of 10 minuten, want de speler is gevallen. Contextloos.
Situatie 2 uit de hoofdklasse: een speler maakt een overtreding. Hij laat de bal liggen, loopt naar achter weg. Een tegenstander neemt de vrije slag snel door middel van een scoop. Jammer dat de tegenstander nog maar op drie meter afstand staat en de bal recht volop zijn hoofd krijgt. Scheidsrechter in het veld geeft een vrije slag wegens gevaarlijk spel. Wat is de juiste beslissing? Je kunt het je bijna niet voorstellen maar er waren gisteren scheidsrechters die vonden dat de man niet op afstand stond en het voorval dus aan zichzelf te wijten had. Gelukkig was de presentator duidelijk: deze gevaarlijke bal moet worden bestraft met een vrije slag. Geen kaart, want geen opzet.
Geen kaart? Geen opzet? Hoe kan die bal op twee meter hoogte door de lucht vliegen zonder opzet? Hij zag toch dat die speler er voor stond? Waar moet de opzet eigenlijk op gericht zijn? Op het verwonden van een speler of op het spelen van de bal?
Waar het nu op neer komt is dit. Zodra een scheidsrechter ziet dat iemand een overtreding maakt als gevolg waarvan iemand valt, moet hij beslissen dat er opzet in het spel was en volgt een gele kaart met vijf -of liever tien- minuten. Als een speler een levensgevaarlijke scoop geeft is het per ongeluk. In het eerste geval heeft de speler die is gevallen een pijnlijke knie. In het tweede geval loopt een speler waarschijnlijk hoofdletsel op.
Waar ik voor pleit is om te vertrouwen op het gezonde verstand van de scheidsrechter in het veld. Goed om hem te equiperen met praktijkvoorbeelden. Goed om er over te discussiëren. Fout om te generaliseren. Fout om vaste straffen op te leggen. En natuurlijk fout om opzet bij een valpartij erger te vinden dan opzet dat leidt tot hoofdletsel.
Reacties
Er zijn nog geen reacties, plaats uw reactie hieronder
