In het heerlijke nazomer-zonnetje hockeyen, daar hadden we allemaal zin in! We stonden daarom al heel rap op het veld afgelopen zondag. Een beetje rustig een balletje raken en de toeten rustig laten wennen aan die zonnestralen.

Maar vanaf minuut 1 moest de focus er zijn, dus we moesten aan de bak van Kasper. Hesjes werden uitgedeeld en oefeningen als balbezit en de welbekende dobbelsteen vijf (oefening met alleen maar passen) werden ter voorbereiding aan de wedstrijd gedaan. Na krachtige woorden van Chantal en anderen die hun zegje kwijt willen, begonnen we de wedstrijd. Helaas was de focus er onvoldoende en maakten we het onszelf moeilijk. Xenios, daarentegen, leek erop gebrand om extra goed te starten, dus voerden de druk op. Het duurde echt even voordat wij in ons eigen spel kwamen en daardoor ontstonden er ook onnodige, spannende kansen voor Xenios. Hè, dat was echt niet de bedoeling. De afspraak was twee wedstrijden thuis (ja ja, volgende week spelen we weer thuis) dus twee wedstrijden 3 punten op eigen veld. Gelukkig hielden we de 0 en hebben wij handige Lau(ra). Ze kwam er eerder ook al super goed doorheen met een actie, dus waarom niet nog een keer proberen? En ja hoor, daar ging ze. Alle speelsters op de voor ons linker helft van het veld werden het bos ingestuurd. Lau sloeg op goal, en daar hing ‘ie, mooi in ’t net! 1-0! Dat was een goed gevoel en een verzekering voor ons dat het alle kanten op kon vallen. Blijven bikkelen dus!

Jammer genoeg viel er geen tweede treffer en bleef Xenios hoop houden op een gelijkspel/overwinning. Aanvallen bleven over en weer en daarom was het waarschijnlijk voor de neutrale kijker een enorm interessante wedstrijd. Dat hoefde van ons niet zo nodig, maar oké. Wij verdedigden met onze ziel en zaligheid en lieten het mooie, tactische spel achterwege. We zetten alles op alles om die drie punten binnenshuis te houden. Al hadden we daarbij wel wat hulp van de paal en lat. Een paar corners 15 minuten voor het eind maakten de eindfase van de wedstrijd bloedstollend, maar goddank bleef de gelijkmaker uit en liepen we na 70 minuten met een 1-0 overwinning van het veld af. Iedereen heeft hier ontzettend hard voor gewerkt, maar toch een speciaal bedankje voor Renée, die net als vorige week daar weer een enorme bijdrage aan heeft geleverd. Haar goal bleef weer mooi leeg.

Op naar volgende week! Net als deze week: drie keer trainen, dus drie punten. Die houden we erin. Jullie zijn allemaal weer van harte uitgenodigd om ons naar de overwinning te brullen. Een nazomer-zonnetje kunnen we niet beloven, maar wel een wedstrijd waar we strijden tot het bittere eind (thanks to Guuz!).