De Scheids : Warmlopen
5-9-2017
Het seizoen is weer begonnen en dat betekent dat iedereen er
weer even in moet komen. Altijd nuttig dus om de spelregels er nog eens op na
te slaan en om de schriftelijke briefings te lezen die op de site van de KNHB
worden gepubliceerd: https://www.knhb.nl/kenniscentrum/scheidsrechters/alles-over-de-spelregels.
Voor een honderdtal bondsscheidsrechters, CS plussers en andere fanatici wordt ook in district Noord Holland sinds jaar en dag de briefing-bijeenkomst georganiseerd waarop gerenommeerde scheidsrechters toelichten hoe we de regels in specifieke gevallen moeten toepassen. Een voorbeeld daarvan is: ‘bij een sliding tackle waardoor een tegenstander valt geven we een gele kaart en een tijdstraf van 10 minuten’. Standaard straffen in bepaalde situaties schuurt naar mijn mening met de geest van de spelregels. Een wedstrijd is geen aaneenschakeling van standaardsituaties. En het beoordelen daarvan is geen logaritme dat met een gerust hart aan een computer kan worden overgelaten.
De werkelijkheid is gevarieerd en standaardsituaties bestaan niet. Elke situatie is namelijk net even anders dan een situatie die daar veel op lijkt. En net als je denkt dat situaties op elkaar lijken, is het de wedstrijd die anders is: de sfeer, het niveau en het moment in de wedstrijd waarop de situatie zich voordoet. Daar komt bij dat als je als scheidsrechter denkt dat standaardsituaties bestaan, je ook op zoek gaat naar standaardsituaties, zodat je daar de standaardstraf op kunt toepassen. Want niemand wil horen dat hij de gemaakte afspraken niet nakomt.
Als we mentaal op zoek gaan naar standaardsituaties zien we dus niet meer hoe die situaties in werkelijkheid juist wezenlijk van elkaar verschillen. Een mooi voorbeeld daarvan had ik recent. Een speler lijkt een sliding tackle te maken. Hij raakt daarbij een tegenstander die uit balans raakt. Ik geef voordeel omdat de tegenstander in balbezit bleef. Volgens iemand die ik na de wedstrijd sprak, had ik hier een gele kaart en tien minuten tijdstraf moeten toekennen. Zij noemde daarbij een aantal argumenten: de sliding was opzettelijk en de tegenstander zou zijn gevallen.
De door mij opgevraagde wedstrijdbeelden lieten naderhand echter een ander beeld zien: de speler gleed uit en maakte dus geen opzettelijke sliding. De tegenstander bleek ook niet te zijn gevallen. Geel met tien minuten zou een te zware straf geweest zijn.
Als je naar het EK Hockey hebt gekeken heb je gezien dat de meeste keren dat de videoscheids aan het werk moest, de scheids op het veld de verkeerde beslissing had genomen. Dat is geen toeval: de snelheid van het spel maakt een nauwkeurige beoordeling van de situatie een hachelijke exercitie. De hoek van waaruit de scheids de overtreding moet beoordelen is daarbij enkelvoudig: uit een andere hoek ziet de zelfde situatie er vaak heel anders uit. Tenslotte zien we dat de scheids mentaal op zoek gaat naar een referentiekader: naar de soort standaardsituaties waarover we afspraken hebben gemaakt. En dat hij standaardsituaties meent te herkennen die dat in werkelijkheid niet waren.
Ik mag graag discussiëren over hockey. Ik maak net als iedereen veel fouten als scheids. Maar discussiëren over wat jij een half uur geleden in een bepaalde situatie hebt besloten is een onmogelijke kwestie zonder gebruik te maken van goede videobeelden. En zelfs dan verschillen arbiters nog vaak van mening met elkaar of kan zelfs de videoscheidsrechter niet tot een beslissing komen. Want onze enkelvoudige waarneming verschilt vaak fundamenteel van die van een ander. En anders wel onze interpretaties van opzet, sfeer en alle andere elementen die elke wedstrijd uniek maken.
Het heeft daarom nauwelijks zin om na de wedstrijd specifieke beslissingen met anderen te bespreken. Spreek daarom vooral over je algemene optreden als scheids: je positionering, je fluitsignaal en je communicatie.
Reacties
Er zijn nog geen reacties, plaats uw reactie hieronder
