De Scheids : Oortjes
13-9-2016
Onze mooie club heeft een belangrijke investering gedaan. En
dan bedoel ik niet het kunstgrasveld, hoewel ook die investering enthousiast
wordt ontvangen als ik de geluiden goed gehoord heb. Nee, ik bedoel de oortjes.
Wow, net als Björn Kuipers!
Onze vereniging wil blijkbaar mee in de vaart der volkeren en heeft daarom een communicatiesetje gekocht waarmee de scheidsrechters op afstand met elkaar kunnen praten. Afgelopen week heb ik er voor het eerst mee kennis gemaakt. Tijdens een oefenwedstrijd heb ik het schelpje aan mijn oor geplakt en het microfoontje onder mijn hijgende mond. De lijn staat continue open, dus het dingetje is nogal aanwezig.
De eerste paar minuten heb ik vrijwel geen overtreding gezien. Het ding vraagt aandacht! Niet zozeer om het setje op zijn plaats te houden - aanvankelijk mijn grootste zorg - maar wel om wat je zegt tegen je collega scheidsrechter. "Zo eh Mark, shootje gemist?” of "wat heb jij gezien?”. De communicatie met mijn collega was behoorlijk intensief. Ik had de neiging om elke beslissing toe te lichten of te becommentariëren.
Na een minuut of twintig realiseerde ik mij wat ik aan het doen was. Ik was vooral met mijn collega bezig.Ondertussen vergat ik te communiceren met de spelers om mij heen. Waar ik normaal gesproken een belangrijke beslissing toelicht aan de spelers, stond ik hem nu te verdedigen bij mijn collega. Waar ik meestal hoor wat spelers tegen elkaar en tegen mij zeggen, hoorde ik nu vooral de gedachten van de overkant. Foute boel.
Ik heb na twintig minuten mijn eigen knop grotendeels weten om te zetten. Ik hoorde mezelf weer praten met spelers. Ik vermaande spelers weer die nog net geen groene kaart verdienden. En heel soms vroeg ik aan mijn collega wat hij had gezien. Less bleek more.
En daarna begon ik mij langzaam te realiseren hoe ideaal die oortjes kunnen zijn. Voorbeeld: als het in de eigen cirkel druk is en rommelig weet je vaak niet of je misschien een overtreding hebt gemist. En als je niet weet dat je iets hebt gemist, ga je je collega ook niet om hulp vragen. Met oortjes is dit probleem opgelost. Als mijn collega een overtreding ziet in mijn cirkel die ik klaarblijkelijk heb gemist, hoeft hij alleen maar te zeggen: was dat geen shoot van de aanvaller? Waarmee ik dus veel sneller en accurater kan reageren. Ideaal! Twee waarnemers en toch maar één fluitist in de eigen cirkel. Ik heb met die oortjes nog een lange weg te gaan, maar dit wordt wel een goed huwelijk.
O ja, het is niet alleen voor ons als scheidsen even wennen. Dat merkte ook een aantal spelers op het veld. Een beslissing van mijn collega leidde bij hen tot stevige opwinding. "Maar scheids, kunt u dan niet overleggen met uw collega!?” Waarna hij tot veler verrassing antwoordde : ‘Oh, maar dat heb ik al lang gedaan!” Waarvan akte.
Reacties
Er zijn nog geen reacties, plaats uw reactie hieronder
