De Scheids : Bingo
26-11-2015
Als u deze columns een beetje gevolgd heeft moet u toch wel tot de conclusie zijn gekomen dat de schrijver hiervan het enorm met zichzelf getroffen heeft. Dat was natuurlijk ook het hele idee achter het schrijven. Als je, zoals ik, meerdere jaren ervaring hebt met fluiten is het verleidelijk om het zeer eens te zijn met je eigen perspectief en volop te vertrouwen op je ervaring. En dan is het altijd prettig als je dit kunt delen met anderen.Het was inderdaad alweer een tijdje terug, vond ik, dat ik samen met een collega floot waar ik nog iets van kon leren. Afgelopen week was het weer zover. Vóór de wedstrijd maakten we samen een aantal standaard afspraken. Hoe gaan we om met afstand, met de hoge bal en met voordeel? Wie is de primaire scheids in de verre hoeken van het veld? Waar let jij op als ik een strafcorner leid in mijn cirkel? Allemaal belangrijke zaken waar alle scheidsrechters voor een wedstrijd samen even bij stil zouden moeten staan.
Daarna zei mijn collega dat hij het ook belangrijk vond om de ‘flow of the game’ goed aan te voelen. Toen werd het bij mij al wat vager. ‘Flow of the game’? vroeg ik. ‘Ja,’ zei hij, ‘als je meeveert met wat de spelers vinden maak je minder fouten’. Een interessante opmerking natuurlijk, maar helemaal begrijpen deed ik het niet. Wat bedoelde hij daar nou precies mee?
Tien minuten in de wedstrijd. En aanvaller en een verdediger knokken om de bal. Plotseling gaat de bal over de zijlijn. Wie had hem het laatste aangeraakt? Overtuigd van mijn gelijk geef ik direct aan dat de aanvaller de inbal mag nemen. Ondertussen had de verdediger de bal gepakt en nam de aanvaller afstand. Toen pas zagen de spelers dat ik een andere beslissing heb genomen. Verwarring alom. De aanvaller neemt snel de inbal en de verdediger wordt verrast en uitgespeeld.
In de pauze praat ik met mijn collega na over de eerste helft. ‘Weet je nog wat ik zei over de flow of the game?’ vraagt hij. Tuurlijk weet ik dat nog. ‘Wat bedoel je?’ vraag ik. ‘Als je na een minuut of tien bij die inbal even had gewacht met aanwijzen, had je geen fout hoeven maken. De spelers wisten heel goed voor wie de bal was. Ze wisten het zelfs beter dan jij. Je kunt bijna altijd afleiden uit het gedrag van de spelers wat de beslissing moet zijn. Let op; dat is niet hetzelfde als ingaan op appelleren. Dat is echt iets totaal anders. Uit de natuurlijke eerste reflexen van spelers zie je wat je beslissing waarschijnlijk moet zijn. Maar je moet je zelf dan wel de tijd gunnen om dat waar te nemen’. Bingo.
‘En dan nog iets’ zegt hij. ‘Hoeveel afstand laat jij mensen nemen van een speler die een inbal neemt?’ ‘Vijf meter natuurlijk!’ zeg ik. Prima, zegt mijn collega. Als je voortaan vóór de wedstrijd even kijkt hoe breed de reclameborden langs het veld zijn, kun je die 5 meter veel beter inschatten. Deze borden zijn twee en een halve meter. Dus zorg dan dat er minimaal twee borden afstand wordt genomen'. Bingo.
‘En’, vervolgt hij, ‘zie je fluit als je muziekinstrument. Musici vertalen hun emoties in hun instrument. Wij als scheidsrechters communiceren onze emoties en onze beslissingen ook met ons instrument. Als je ergens boos over bent fluit je harder, langer en doordringender dan wanneer je ook wel ziet dat iemand per ongeluk een overtreding maakte. Dan kan het signaal korter en zachter zijn. Zo kun je optimaal communiceren met de spelers’. Bingo en een kleine buiging.
Reacties
Tim Martens
26-11-2015 @ 15:49:59 |👍
Eva Verkoren
26-11-2015 @ 16:05:45 |👍
