De Scheids : Veteranen

Ik heb in mijn leven al best wat herenwedstrijden gefloten maar veteranenwedstrijden waren meestal niet het hoogtepunt. Veteranen komen namelijk altijd gemoedelijk het veld op en gaan er ook vrolijk weer van af, omdat ze ook deze lichamelijke krachtproef weer hebben doorstaan. Daarna snel op weg naar een altijd gezellige derde helft.  Maar tussen aankomst op en vertrek van het veld veranderen veteranen ineens van karakter. Tijdens de wedstrijd breekt er meestal een ware vete uit tussen de twee teams, waarbij verbale en fysieke overtredingen elkaar snel afwisselen. Dan zijn de heren veteranen even niet de vriendelijke artsen,  gedistingeerde advocaten of ervaren ondernemers die ze door de week zijn.
Dus toen ik pas weer eens werd opgesteld voor een veteranenwedstrijd waren mijn verwachtingen niet te hoog gespannen. Men had er ook nog eens een streekderby  voor uitgekozen. De heren kwamen gemoedelijk het veld op en begroetten hun tegenstanders. Sinds hun jeugd hadden ze al vaak tegen elkaar gespeeld. Dat schept óf een band óf het appelleert aan het geheugen.
Mijn plan voor deze wedstrijd was tweeledig. Dóór laten spelen als het kan, maar stevig ingrijpen waar nodig, met een strikte toepassing van de regels die we met elkaar hebben afgesproken. Ik kreeg direct de kans om mijn plan om te zetten in de praktijk. De wedstrijd is nog geen minuut oud of de eerste hak op de stick is een feit. Ik klim in mijn fluit en vermaan de speler: ‘nummer 14, dat heb ik gezien en dat wil ik vanaf nu niet meer zien!’.  Dat is altijd een spannend moment: accepteert hij de vermaning? Maar er volgt geen discussie. De wedstrijd gaat verder en dan heb ik ineens geluk. In de cirkel van Alliance wordt shoot gemaakt door een verdediger. ‘Shoot!’ roepen de aanvallers. Maar door die shoot komt de bal precies terecht bij een aanvaller die in een unieke scoringspositie komt. ‘Voordeel!’ schiet door mijn hoofd. De aanvaller pusht de bal echter naast. Waarom ik geluk had? Omdat als je in deze situatie te vroeg fluit, je onpartijdigheid ter discussie staat. En dat werkt als een lont in een kruitvat.
We blijven allebei strak fluiten. Kaarten zijn niet nodig. Gevaarlijk spel wordt consequent toegepast. Opzettelijke overtredingen binnen de 23, maar buiten de cirkel, worden strafcorners. Net als vroeger. En steeds ook aan beide kanten, zonder aanzien des persoons.
Diep in de tweede helft heb ik alweer geluk. Vrijwel dezelfde situatie als in de eerste helft doet zich voor.  Shoot van de verdediger in de eigen cirkel en direct daarna groot voordeel voor de aanvaller, nu een Alliancer. Ook hij mist de niet te missen bal.
Na de wedstrijd worden wij als scheidsrechters hartelijk bedankt door alle spelers. Goed gefloten scheids! Streng maar rechtvaardig! Lekker duidelijk! En zo overwon ik die dag een klein vooroordeel. Met streng, duidelijk en rechtvaardig fluiten kun je zelfs een veteranenwedstrijd tot een goed einde brengen.