Wedstrijdsecretariaten

Afscheid na ruim 12 mooie en intensieve jaren

26-11-2014

Bij deze wil ik iedereen "gedag zeggen”. Mijn manier om afscheid te nemen van jullie en mijn mooie hockeyvereniging. Niet in het kort, want ik vind het toch leuk om hieronder mijn verhaal te doen over hoe ik Alliance de afgelopen jaren heb meegemaakt.

Daarvoor ga ik terug naar het voorjaar van 2002, en dan blijkt dat er eigenlijk heel veel gebeurd is bij Alliance in die tussenliggende periode. Veel meer dan je zo maar zou vermoeden. Eind jaren negentig indirect bij Alliance betrokken geraakt omdat mijn beide meiden, Babette en Daniëlle, lid werden van de vereniging. Tegen de zin in van mijn man Bart natuurlijk, een rasechte Bloemendaler. Maar goed, volgehouden en vanaf toen was er geen weg meer terug.

Ik startte dat bewuste voorjaar als categorieleidster van de MD. In de maand januari daarop (2003), tijdens een van de commissie-avonden, op een maandag, vroegen 2 bestuursleden of ik iets wilde drinken. Nou ja, daar zei ik (nog steeds niet trouwens) geen nee tegen. Maar, waarom vroegen ze dat eigenlijk???? En ja hoor: " of ik er iets voor voelde om het wedstrijdsecretariaat van de ABCD11 te gaan doen”. Toevallig dat weekend ervoor werd mij dit ook voorgelegd ten behoeve van de 8DEF . Die splitsing leek mij niet handig, dus ja, dan maar de gehele jeugd!!! En zo geschiedde: Op een ochtend op de koffie bij de dames die het gingen overdragen en hups, de werkzaamheden voor de aspiranten waren overgenomen. Ik werd ondertussen ook nog maar eens even ingewerkt om het zelfde kunstje voor de junioren op te gaan voeren, dus al gauw zat ik er midden in, met toen een totaal aan 49 jeugdteams!!! Op de ledenvergadering in april dat zelfde jaar ontving ik prompt de "Veer van Winnubst”, met de begeleidende woorden: "….en dat ik het maar lang mag volhouden”.

Volgens mij waren we als vereniging toen in het bezit van 3 velden, waarvan het huidige veld 2 net kunstgras geworden was. We zaten toen nog in het oude clubhuis, met elke maandagavond een klassieke commissie vergadering. De eerste paar keer weet ik nog goed; ik dacht: "Waar hebben ze het hier allemaal over, dit ga ik nooit allemaal onthouden”. Maar goed, niet snel uit het veld geslagen, werd het werk mij snel eigen en met medewerking van alle betrokken en enthousiaste commissieleden werkten we nauw samen en waren een "team” op zich.

Afhankelijk van het onderwerp schoven elke week steeds andere mensen aan om met elkaar het nodige te bespreken. Ook bestuursleden schoven regelmatig aan om te horen of alles goed verliep. Het waren gezellige,nuttige, maar ook sociale avonden, waarin de mobiele telefoons en emailverkeer net werden geïntroduceerd. Dus ja, dat betekende echt "samen aan tafel”.Bijvoorbeeld: elke maandag, voor 19:00 uur, moest het wedstrijdschema met de aanvangstijden al binnen zijn. Dit werd dan met de klassieke telefoon doorgegeven aan alle wedstrijdsecretariaten binnen ons District. Dus je kunt begrijpen dat er wel eens iets fout ging en dan was het een kwestie om het betreffende team vijf voor twaalven nog even snel telefonisch op de hoogte te brengen (meerdere teams hadden gelukkig een "telefoonboom”). Tijdens diezelfde maandagavonden werd tevens het clubblad in "elkaar gezet”. Zat de redactie tot in de late uurtjes al het nieuws te vergaren. En de dag er op was het ”rapen” geblazen. En vervolgens ouderwets versturen, zodat op woensdag iedereen het blaadje op tijd in de bus had.

Tja, pure nostalgie zul je nu zeggen, maar het gaf zeker een gevoel van sterk ”teamwork”. Maar sneller dan verwacht, kwam er onze website en was de mobiele telefoon niet meer weg te denken. Ook het aantal jeugdteams nam rap in aantal toe. Met een onvergetelijk moment: In januari 2009 hebben we het 100^eteam!!! mogen inschrijven, toen de JF3. Hoewel hockey door de bond aan alle kanten werd aangeprezen, was de KNHB zelf niet echt blij met het aantal teams binnen één vereniging. Vreemd maar waar. Meerdere malen werd ik tijdens een Districts-vergadering hierover aangesproken. Maar wij konden toch moeilijk zomaar onze leden naar huis sturen. Van collega wedstrijdsecretariaten moest ik het nog lang aanhoren of we weer een ME22 hadden. En eens heb ik ingevuld: Alliance ME22-Purmerend ME1; tja wel even goed om gelachen. Er werd tevens regelmatig gebeld of ik wel dan niet een schrijffout had gemaakt. Zelfs wedstrijdformulieren moesten aangepast worden bij de KNHB in verband met dat grote aantal teams (dus daar zat het probleem). Hoe dan ook, onze vereniging bleek een successtory en is dat gelukkig nog steeds.

Voor een stukje clubhuisgeschiedenis moet ik even terug in de tijd. Het tijdelijke clubhuis, toen geplaatst achter aan de ringvaart, was erg knus, maar bleek een probleem voor met name de zaterdagen. De teams pasten er nauwelijks in, er moest creatief worden omgegaan met de beperkte ruimte, maar vooral met de veldenbezetting. We hebben het desondanks met elkaar volbracht en gelukkig, na een jaar (in 2004) werd ons nieuwe, huidige clubhuis opgeleverd.En daar waren alle leden en bezoekers onverdeeld erg blij mee.

Maar, toen, het aantal velden. Waar laten we in hemelsnaam al die teams. Veel meer teams dan velden. Dit betekende meerdere jeugdwedstrijden van thuis naar uit en van zaterdag naar de zondag verplaatsen. Gelukkig gingen teams, leden, ouders hier flexibel mee om, met natuurlijk ook wel eens een woord van ongenoegen. Maar bovenal werd dat ongemak sportief benaderd. Met speciale dank aan de gastvrijheid van onze "buurt verenigingen”, want zo konden alle wedstrijden toch gespeeld worden. Dan eindelijk, na 3 jaar puzzelen en overleggen met de gemeente Heemstede en andere verenigingen op dit sportpark, kwamen er nieuwe velden bij. Helaas niet direct allemaal kunstgras, maar ook dat werd snel een feit.

Voorjaar 2008 werd Alliance "gelinkt” aan " LISA”. En werd er online mee gestart in het seizoen 2008-2009. Dit was met name voor de wedstrijdsecretariaten een verademing. Niet meer uren lang op zaterdagochtend aan de telefoon om alle afgelastingen en ander soortige malheur telefonisch door te geven. Zeker in de tijd dat we nog hoofdzakelijk op natuurgras speelden, waren dat de minder fijne momenten van een wedstrijdsecretaris.

LISA dus. Ik vond het heel leuk om dit vanaf dag één te mogen meemaken. Met eigen inbreng en overleg ten behoeve van vernieuwingen en verbeteringen om het programma zo optimaal mogelijk haar werk te laten doen. Ook de KNHB moest hierdoor digitaal met grote stappen vooruit. Het papieren clubblad raakte langzaam maar zeker uit de gratie. Een groot voordeel van LISA was en is dat elke wijziging direct doorgegeven kan worden en dat scheelt een hoop telefonische rompslomp. Drie jaar geleden is vervolgens het papieren wedstrijdformulier vervangen door het DWF. Natuurlijk eerst een hoop gemopper en onwennig gedrag, maar inmiddels allang ingeburgerd en wederom de zoveelste verlichting voor ons. Niet meer op vrijdag de wedstrijdformulieren naar het clubhuis brengen, op zondag weer ophalen. Niet meer coach of tegenstander hoeven bellen , omdat het formulier niet volledig bleek ingevuld, waarop anders steevast boetes zouden volgen van de bond. Of altijd die enkeling die te laat was, waarop voor mij maandag retourtje clubhuis volgde, zodat "alle” formulieren op tijd en juist ingevuld op dinsdag bij de KNHB lagen. Vervolgens de televisieschermen in het clubhuis, waarop het wedstrijdschema’s etc te zien zijn. Het jarenlang op het bord, in de gang, handmatig met zwarte dikke stift wedstrijden invullen was met die komst gelukkig ook verleden tijd.

Mijn werkweek bood nog wat extra ruimte en zodoende heb ik in 2008 de ledenadministratie kunnen overnemen en werd ik vanaf 2009 zelfs aangesteld als Verenigingscoördinator.Dit was een directe uitdaging, wat bleek aan de schier eindeloze wachtlijst, met later een maximaal bereikt aantal jeugd teams (105).!!! Ergens jammer dat ik al die emails en telefoontjes niet bewaard heb, waar in een aantal ouders aangaf waarom zij vonden dat hun kind toch zeker voorrang behoefde boven een ander kind op die zelfde wachtlijst. Dat had vast een bijzonder boekwerkje opgeleverd.

Mooi voor de club natuurlijk, zoveel jeugdteams, maar niet iedereen was daar even blij mee. Onder andere bleek het maken van de telkens wisselende trainingsschema’s een heuse dagtaak. Maar ook met het indelen van de velden hield ik met velen rekening; zoals, om de beurt spelen op veld 6 en veld 1, maar ook de laatste speelronden van 17:45 uur tracht ik zo eerlijk mogelijk te verdelen over de teams. Om dan vervolgens ook nog eens rekening te moeten houden met het feit dat ze bij elkaar kunnen invallen en voor elkaar kunnen fluiten. En dan tot slot elk jaar weer die grote klus te klaren om al die teams zo op te geven aan de KNHB, dat ze in de juiste poule terecht komen. Dat werk heb ik altijd in goed samenspel met de TC en categorieleiders mogen doen.

Twaalf jaar. Het was mij een genoegen. Met alles en iedereen die mij daar in hebben ondersteund , hebben begeleid en het vertrouwen hebben gegeven. Zo ook het thuisfront.

Klaske Kramer neemt per 1 januari aanstaande al mijn werkzaamheden officieel van mij over. Heel veel plezier en succes daarmee.

Ik maak meteen maar van deze gelegenheid gebruik door jullie allemaal een hele fijne en gezellige december maand toe te wensen. In een verder sportief en gezond leven.

Zie jullie wel weer langs de lijn…..

Lieve groet,
Monique Hoes-Dobbe

 

 

 

 

Reacties

---

Reageer op het nieuws

---

Reactie

Lidnummer

Wachtwoord

Reageer