De Scheids : Shake Hands
15-11-2014
Een lastige pot, want het is een selectieteam van
Alliance en het gáát ergens over. De jongens voelen de spanning want
winst is noodzakelijk als ze mee willen blijven doen aan de top. Voor de
tegenstander staan vergelijkbare verworvenheden op het spel. Vóór de
wedstrijd is alles nog koek en ei: De line up wordt enthousiast
afgerond: ‘Veel succes! Prettige wedstrijd!’ Zo hoort het en als
scheidsrechters doen we graag mee.Ondanks een snel doelpunt gaat de wedstrijd sportief van start. Gaandeweg de eerste helft verandert echter de sfeer. Coaches roeren zich. Spelers worden extra aangespoord. De eerste groene kaarten vallen wegens fysieke overtredingen. Dan volgt een gele wegens commentaar. En zo moeten mijn collega en ik al redelijk vroeg in de wedstrijd ons scheidsrechtersarsenaal aanspreken om de wedstrijd sportief te laten verlopen. Dat vinden we als scheidsrechters heel vervelend. Het liefst gebruiken we helemaal geen kaarten. Meestal lukt me dat ook. Maar als het noodzakelijk is heb je weinig keus. Je staat er tenslotte wel om de wedstrijd sportief te laten verlopen.
In de tweede helft moeten gedurende een kwartier alle zeilen worden bijgezet. Dan gaat mijn gehele gereedschapskist open. Ik maan spelers tot kalmte. Ik bestraf overtredingen. Ik klim in mijn fluit. Ik roep spelers bij me. Ik leg beslissingen uit. Alleen de rode kaart houd ik op zak. Soms is het net alsof een wedstrijd zomaar door je vingers kan glippen.
Ik geef een strafcorner vanwege opzettelijk over de achterlijn spelen. En wordt direct bestookt door een vijftal spelers. Dan is het altijd goed om nog even na te gaan of je het echt zeker weet. Is het misschien nodig om de collega te raadplegen? Ik neem de beslissing nu definitief: het was duidelijk een opzettelijke achterbal en met die zekerheid in de pocket ga ik niet overleggen met mijn collega. Ik leg daarom de beslissing nog eens uit. Het commentaar van één van de verdedigers spreekt echter boekdelen: opzettelijk over de achterlijn spelen is toch geen strafcorner als het buiten de cirkel is? Op deze momenten moet je wel twijfelen aan de effectiviteit van de scheidsrechtersopleidingen waaraan al deze jongeren hebben deelgenomen.
De wedstrijd is voorbij en we hebben een winnaar. De spelers bedanken en feliciteren elkaar en de meesten bedanken ook de scheidsrechters. Sommige spelers laten dat echter opzichtig achterwege. De speler met de gele kaart negeert mijn uitgestoken hand. Misschien is het nog wel te begrijpen dat zo’n jongen dat nog niet kan. Wijsheid komt met de jaren. Maar dat excuus geldt toch niet voor de beide coaches?
Reacties
Er zijn nog geen reacties, plaats uw reactie hieronder
